Wereldreis de Pullen's

августа 2023 - августа 2024
1 jaar lang de wereld rond reizen met z'n drieën. Читать далее
Я сейчас путешествую
  • 228следов
  • 14стран
  • 293дней
  • 2,1кфотографий
  • 3видео
  • 87,7ккилометров
  • 55,8ккилометров
  • 12,5ккилометров
  • День 291

    Gandoca Manzanillo national park

    17 мая, Коста Рика ⋅ ⛅ 29 °C

    We wilden graag nog wat natuur bekijken en Lynn heeft andere interesses dus zijn Annika en ik er maar lekker vroeg op uit gegaan, voordat het te warm werd. Er zit een national park op zo'n 20 min. rijden en als we aankomen zijn we de eerste toeristen die het park ingaan! Het is vanaf het begin al schitterend, de blauwe Caribische zee loopt via een mooi strand direct over in de jungle. Met de ochtendzon erop een magisch gezicht en bijna onwerkelijk zoals de kleuren op je af komen. We verbazen ons elke hoek over het uitzicht en maken mooie foto's van elkaar. Onderweg proberen we wat dieren te spotten maar dit valt niet mee. Wel horen we (vlakbij?) een flink gevecht tussen wat brulapen. Gelukkig heeft Annika van de gids geleerd wat dit voor beesten zijn want je zou je rot schrikken, ze produceren zo'n angstaanjagend gebrul dat je zou denken dat er wat dino's tevoorschijn komen. Het brulgeluid van deze apen schijnt ook in Jurassic Park gebruikt te zijn. Het pad loopt nog enkele km's door maar het wordt al warm dus we besluiten te stoppen en een duik te nemen. Ik heb ook m'n snorkel meegenomen en ondanks dat ik in het begin wat mooie vissen zie stop ik er snel mee want de zee is te ruig en het koraal gevaarlijk scherp. Jammer maar helaas. Op de terugweg beginnen we flink te zweten en ons water is al snel op. Als we bijna terug zijn zien we eerst nog wat brulapen en ook nog 2 luiaards! Wederom was dit zeker een van de mooiste parken van onze reis! Als we terugkomen hebben we helaas nog geen water (sinds gisterenavond) en als we de was wegbrengen blijkt dat het hele dorp zonder water zit! Het is dus helaas niet mogelijk om met schone kleren terug naar Amerika te gaan.... 🙃

    Lynn is de rest van de middag in de ban van 'het feest' 🎉. Vanuit het hostel is er een party georganiseerd bij een strandtent en ze is lekker aan het make-uppen en showt verschillende outfits voor onze mening. Halverwege de pre-party komt ze nog even bezweet binnen omdat echt wat deo nodig heeft want tafelvoetbal is echt zwaar! Vervolgens is ze weer foetsie en zullen we haar voorlopig niet meer zien.
    Читать далее

  • День 289

    Kanoën! 🛶

    15 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 30 °C

    Nadat we lekker een dagje helemaal niets hebben gedaan (behalve Lynn bij laten slapen en met z'n 3en Dexter kijken) hadden we vandaag wel weer zin om iets te ondernemen. Nadat we in ons keukentje een bakje koffie en gebakken eieren met spek hebben bereid stappen Annika en ik in de auto om te gaan kanoën door de jungle. Hier vlakbij zit een riviertje dat uitmondt op het strand waar je met een kano in kunt varen. Lynn slaapt lekker uit en zo is er voor ieder wat wils. Al na 20 meter peddelen wanen we onszelf midden in de jungle, het uitzicht is schitterend met de zon die tussen de bladeren door schijnt. We zien volop schildpadden en spotten al snel een familie apen. We zoeken ons suf naar een luiaard maar die zien we helaas niet. De tocht is erg mooi en relaxt, geen wind of stroming en na 1, 5 uur zijn we weer terug. Ik neem nog even een duik in de zee (heerlijk helder hier!) terwijl Annika bij een luiaard gaat kijken vlakbij de parkeerplaats. Als we terugkomen gaat Annika haar oefeningen doen, ze houdt dit nu al 2 weken elke dag vol en ziet er fantastisch uit. De lange reis dagen blijven erg vervelend voor haar rug maar verder gaat het gelukkig erg goed. Tegelijkertijd breng ik een bezoekje aan de barber die zowel mijn baard als achterhoofd kaal scheert.... 🙃 Niet helemaal de bedoeling maar dat groeit wel weer aan!Читать далее

  • День 287

    Chillen in Puerto Viejo

    13 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 28 °C

    De weg hier naartoe was gelukkig een stuk beter dan naar Fortuna en de rit verloopt soepel. Wel is de auto aan de kleine kant en stoppen we elk uur even om te wisselen of de benen te strekken want na een half uurtje sturen begint mijn kont te slapen. We zaten flink te dubben wat voor acco we zouden boeken omdat dit de laatste kans is van de reis om in een hostel te slapen. We hebben uiteindelijk voor het hostel zonder zwembad gekozen omdat deze iets gezelliger oogde maar als we aankomen blijken de hostels tegenover elkaar te zitten en mogen we gratis naar het zwembad van het andere hostel! Ook hebben we een top huisje, net een beetje afgelegen (wat wij fijn vinden) en lekker ruim met 3 bedden. We slapen dan ook alledrie even heerlijk bij in ons eigen bed, met airco! Dat is wel een vereiste hier want het is verschrikkelijk warm en vochtig. We zijn de hele dag nat van het zweet. Om ons laatste verblijf zo aangenaam mogelijk te maken hebben we een nieuwe regel bedacht, we rekenen de prijzen hier niet meer om naar Euro's (x2) maar doen net of dit al de goede prijs is! Het werkt verrassend goed en we voelen ons een stuk beter nadat we de eerste boodschapjes gedaan hebben. Best grappig hoe makkelijk je jezelf voor de gek kunt houden maar we willen het vooral positief afsluiten hier. Nadat Lynn een paar flinke dutjes heeft gedaan (ze was gezellig een paar nachten opgebleven in het vorige hostel) ontmoet ze hier toevallig wat bekende uit eerdere hostels en is ze weer snel onder de pannen. We horen van een afstandje de karaoke en herkennen Lynn meerdere keren als ABBA of Amy Winehouse gezongen wordt. Wat fijn dat ze het zo naar haar zin heeft! 😃Читать далее

  • День 286

    Regenwoud ☔ in La Fortuna

    12 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 25 °C

    We hebben eindelijk weer eens een hostel met ontbijt en Annika en ik kijken samen wat er te halen valt. Wat is er nou fijner dan de dag beginnen met bruine bonen met rijst?! Gelukkig zit er ook wat toast, roerei en fruit bij. Samen met wat koffie een perfect ontbijtje dus! Lynn slaapt uit en mist het ontbijt. Rond 13 uur nemen we het gratis busje naar de 'hotriver', we zitten weer in vulkanisch gebied en dus ook hotsprings. In het busje kletsen we met wat mede reizigers en in de hotriver gaan we gezellig bij elkaar zitten en kletsen zo'n 2 uur terwijl we chillen in de warme beek. Daarna halen we bij de bakker wat ham/kaas en kaneel broodjes en blijven de rest van de dag in het hostel en koken hier een avondmaaltje. Lynn gaan er 's avonds nog op uit met een groepje en heeft de tijd van haar leven. Ze hopt van bar naar bar, speelt (drink) spelletjes in het hostel en eindigt via een Uber in een club. Als we' s ochtends vroeg vertrekken om een jungle hike te gaan maken horen we wat ze allemaal heeft meegemaakt en blijkt dat ze niet heeft geslapen en gelijk door is gekomen. Waar haalt ze de energie toch vandaan... 🙃 Ze gaat echter braaf mee naar de Hanging Bridges, een 3 uur durende wandeling dwars door de jungle. Het is een van de mooiste paden die we gehad hebben dit jaar, we zitten er door de hangbruggen echt middenin! We zien niet heel veel dieren maar toch is het erg leuk en mooi! Wel spotten we wat apen en op de Tapir en miereneter na heb ik inmiddels dezelfde dieren gezien als Annika en Lynn. Als we klaar zijn halen we een kopje koffie in een kartonnen bekertje en zijn toch weer verbaasd dat we 12 dollar moeten betalen, het went maar niet... terug in het hostel duikt Lynn haar bed in en buigen wij ons over de planning van de komende dagen.Читать далее

  • День 284

    Op naar La Fortuna

    10 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 30 °C

    Pura Vida, letterlijk vertaald puur leven, maar het is het levensmotto van elke inwoner in Costa Rica. Het betekent zoiets als geniet, hou het simpel en vindt plezier in de kleine dingen. Je kan het bijna overal voor gebruiken. Volgens Erik betekent het ook zoiets als "je kunt vragen wat je wilt, die toeristen betalen toch wel!" Maar we proberen ons maar te focussen op het positieve en gaan zeker proberen om wat 'Pura Vida' mee te nemen naar huis!

    Vandaag stond er een reisdag op het programma. We halen onze huurauto op en stellen de navigatie in. Het is een stukje van 230 km alleen door de bergen doe je er ongeveer 5 uur over. We stoppen nog 1 keer bij Crocodile bridge waar we wat flinke joekels zien liggen. Wat Google maps daarna doet geen idee maar de weg waar die ons heel wil sturen bestaat 'nog' niet. Daardoor krijgen we een alternatieve route dwars door hele kleine dorpjes met weggetjes zo steil dat ik af en toe denk dat de auto het niet redt. Het is wel een hele mooie route en zo zie je nog eens wat. We willen nog een stop maken bij een Walmart maar 20 km voor we er zijn staat opeens alles stil. Er is een vrachtwagen in de berm gereden en zijn voorwielen zijn afgebroken en hij blokkeert de hele weg. Terug gaan is geen optie dus dat wordt wachten. We kijken met z'n drieën de serie Dexter ( aan begonnen met Lynn na ons bezoek aan de Keys) op Erik zijn telefoon. Het begint ook al donker te worden en dat wilde ik liever echt niet, in de bergen rijden als het donker is. Pura Vida begint langzaam te veranderen in Pura ergenis, waarom duurt dit zo lang. Eindelijk na 2,5 uur stilstaan kunnen we weer doorrijden. Met een kleine stop bij de Walmart komen we uiteindelijk 9 uur na vetrek aan bij ons hostel. Negen uur voor 230 km dat moet vast een record zijn 🤔
    Читать далее

  • День 282

    Jungle

    8 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 27 °C

    Vandaag hebben we het nationale park geboekt en al meteen om 7 uur omdat het dan nog lekker rustig is. We gaan het park zelf bekijken zonder gids en willen graag luiaards zien. Als we net binnen zijn zien we meteen een hertje wat heel dichtbij komt, veel leguanen, en een goudhaas. We lopen een stuk over het strand wat nu nog helemaal uitgestorven is maar zoeken snel weer de schaduw van de bomen op omdat de temperatuur al aardig oploopt. Elke keer als we mensen tegenkomen wordt er informatie uitgewisseld waar ze welk dier hebben gezien en worden we gewezen op een heel klein hertje. Daarna volgt een stuk met hoogteverschil en trappen, heel veel trappen. Hier zien we wat kapucijnaapjes, toekans en hele grote vlinders. Tijdens het wandelen horen we constant de brulapen maar die laten zich niet zien. We merken ondertussen dat het behoorlijk druk is geworden en veel mensen lopen wel met gids. Als ik een groepje naar een boom zie turen loop ik er heen om even te spieken en zie een kleine boaconstrictor op een boom. Als ik terug loop kan ik Erik en Lynn niet meer vinden en zie een ander groepje hoog in een boom kijken. Toch nog snel een keer spieken en jahoor daar hangt hij, de eerste luiaard. Ik ben zo enthousiast en wil zo graag Erik en Lynn vinden dat ik ze bijna straal voorbij loop. Maar we hebben gehoord dat er nog een is die veel lager hangt en dat is precies op het pad die wij nog moeten lopen. En inderdaad we vinden hem. Hij hangt zo dichtbij en geeft een hele 'langzame' show weg. Op zijn gemakje knabbelt hij een blaadje weg, hangt op zijn kop wat te krabbelen en kruipt heel traag wat vooruit. Wat gaaf om dat beest zo duidelijk te zien. We zijn ondertussen al 4 uur aan het wandelen en onze kleding is zeiknat van het zweet (niet normaal die luchtvochtigheid) dus we wandelen richting uitgang. Maar in die laatse 10 minuten komen we nog een hele groep brutale kapucijnaapjes tegen die aan tassen trekken, doodshoofdaapjes, en een bosvalk. Erik wilde graag een miereneter zien omdat hij deze nog niet gezien had. Helaas geen miereneter maar in de laatste meters loopt er nog wel een witsnuitneusbeer langs, Pura Vida!

    De laatste dag in het dorpje gebruiken we om weer wat verder te plannen. We boeken een huurauto en een verblijf in La Fortuna. Daarna wandelen we naar de zipline. Hier kan je of met de snelle zipline of met een hele trage. Het is maar een klein rondje maar wel erg leuk omdat de zipline heel flexibel is. Lynn neemt de snelle en Erik de langzame zodat hij misschien nog wat dieren kan filmen als ze die tegenkomen. Erik ziet niks en Lynn beweert dat ze een brulaap heeft geraakt. Als we na afloop nog even met een Nederlands gezin staan te praten komt er opeens een brulaap voorbij over de electra leiding. Had Lynn toch gelijk.
    Als we terug wandelen zien we in de bomen nog een hele groep brulapen en vliegen de ara's weer voorbij. We gaan dit dorpje echt nog missen.
    Читать далее

  • День 281

    Manuel Antonio

    7 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 31 °C

    Na een flinke busreis en wat overstappen zijn we aangekomen in Manuel Antonio een heel klein dorpje aan de zee. We hebben een leuk appartementje geboekt en hebben even wat moeite deze te vinden. Als we de weg vragen in de supermarkt omdat we denken dat het daar zit blijkt het bovenop de supermarkt te zitten en dat we ook daar moeten inchecken. We worden naar boven gebracht en het ziet er prima uit en op het dakterras, met uitzicht op zee, is ook een zwembad. We zijn de enige mensen dus hebben alles voor ons zelf. Als we de tassen uitpakken wordt er nog een welkomstas vol met bier en water gebracht. Altijd fijn!

    In Manuel Antonio is niet heel veel te doen. Het is vooral bekend om zijn natuurpark. Het dorpje zelf is 6 km lang en heeft 1 weg. Die lopen we de eerste dag naar beneden voor een lekker dagje strand. Erik en Lynn rennen meteen de zee in omdat er hoge golven zijn en als ze na een half uur nog steeds aan het springen zijn ga ik even meedoen. Het wordt inderdaad maar even want als Erik tegen mij zegt dat ik naar een surfer moet kijken ben ik zo afgeleid dat ik niet doorheb dat er achter mij een gigantische golf is gevormd. Deze klapt precies bij mij om en ik word helemaal meegesleurd naar de kant. Onderweg maak ik wat koprollen en als ik bijna op de kant lig heb ik enorm last van mijn schouder. Gelukkig valt de schade mee en is het alleen wat verrekt maar de komende dagen lukt het me niet om mijn arm hoog op te tillen. Na een tijdje pakken we de bus terug (er is hier behoorlijk hoogteverschil dus we hebben besloten naar beneden te lopen maar omhoog de bus te pakken) en bekijken de zonsondergang vanaf ons dakterras. Daarna koken we zelf in het appartement om de kosten zo laag mogelijk te houden. Blijft toch lastig als zelfs een pot rode pastasaus al 8 euro is.

    De volgende dag gaan we weer naar het strand. Erik en Lynn willen graag surfen en rond 10 uur is de beste tijd omdat het dan nog geen hoog water is. Als we naar beneden wandelen zien we nog wat ara's en een toekan. Erik en Lynn zijn uren bezig in het water en na pas 1 les doen ze het best aardig. De verhuurder van het bord rent af en toe de zee in en dan krijgen ze nog wat tips. Ook komen we nog kennissen van Vera en Stefan tegen uit Dordrecht, hoe klein is de wereld? Als aan het einde van de dag hun koppies knalrood zijn en de buik en heupen vol zitten met schaafwonden is het tijd om terug te gaan.
    Читать далее

  • День 278

    Corcovado National Park

    4 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 27 °C

    We moeten vandaag al om 4.30 opstaan. We hebben de vorige avond alles al klaargezet dus kunnen zo de deur uit zodat Erik daarna nog verder kan slapen. Lynn en ik wandelen naar de bakkerij waar we moet verzamelen en we nog een heerlijk ontbijtje kunnen scoren. (Kaneelbroodjes) Meteen goed om te onthouden want qua prijs valt de bakker dus nog enigzins mee. Om 5. 20 stappen we op de boot en spotten meteen een schildpad als we weg varen. In het begin is het nog een mooie tocht maar als snel begint het te stortregenen. We komen zeiknat aan op het strand. Het van de boot stappen was nog wel een ding want er zijn hoge golven en veel rotsen dus de boot kan niet tot het strand komen. Gelukkig begint de zon te schijnen als we onze wandelschoenen aantrekken en voel je al meteen dat je begint op te drogen. We hebben de beste gids die er maar is namelijk de eigenaar van het bedrijf. Hij doet dit werk al 23 jaar en herkent elk geurtje en elk geluid en fluit terug naar elk dier. Hij laat ons zoveel dieren zien, doodshoofapen, slingerapen, brulapen, krokodil, vleermuis, witsnuitwasbeer, miereneter, leguaan, mieren, spinnen, zwarte hokko, goudhaas enz. Bij elke boom of struik waar hij iets over vertelt krijgen we blaadjes om aan te ruiken, heel interessant allemaal. Als hij net wil vertellen dat de tapir lastig te vinden is vandaag komt het beest net de hoek omgewandeld. Wat gaaf! Later op de dag vinden we hem ook nog slapend in een poeltje en we zijn op slag verliefd. De dag vliegt voorbij en na een lunch wandelen we weer terug naar de boot waar het weer een hele klus is om allemaal aan boord te stappen. Tegen de golven in klappen we weer de zee op en deze keer is het wel anderhalf uur genieten want het blijft droog. Het was een heerlijke dag en ik ben blij dat we gegaan zijn. Als we terug komen heeft Erik wat onderzoek gedaan en een leuk appartement gevonden in Manuel Antonio. De bus vertrekt de volgende dag al erg vroeg dus we gaan vroeg eten bij de Soda en op tijd naar bed.Читать далее

  • День 277

    Puerto Jiminez

    3 мая, Коста Рика ⋅ ☁️ 29 °C

    Ons hostel is wat leeg en verlaten. Het heeft wel erg mooie tuin waar we veel krabben zien. Als we wat laat opstaan en naar het dorpje wandelen voor een ontbijt/lunch horen we naast ons hostel een vogel. Als we in de bomen zoeken zien we een grote toekan en in de boom ernaast nog 1. We vinden een soda (local restaurant) en bestellen 2 borden met wat rijst en kip, 2 water en 1 koffie. Het smaakt prima maar niks bijzonders toch mogen we weer 26 euro afrekenen. Niet normaal en ook echt niet leuk meer want zelf boodschappen doen en koken is ook niet echt lonend. Het regent de rest van de dag dus we proberen wat te plannen voor de dag hierna. Omdat het slecht weer is, de sfeer hier een beetje ontbreekt, alles duurder is dan we hadden verwacht en het blijkbaar onmogelijk is om Corcovado te bezoeken zonder gids en dure tour wordt de sfeer wat grimmiger. We boeken nog een airbnb voor 2 dagen zodat we iets meer ruimte hebben en een eigen keukentje. Als we van het hostel naar onze nieuwe plek zijn gewandeld en de regenbui over is maken Erik en ik samen een wandeling door het dorp. We zien de papegaaien langs ons heen vliegen en spotten ook nog hele andere mooie vogels. We hebben even een goed gesprek en besluiten dat een dagje apart zijn ook wel eens goed kan zijn. Erik vindt de jungle tocht erg duur en wil hem wel graag doen ivm de bijzondere dieren. Daarom boeken we op de terugweg de tour voor 2 personen en gaan alleen Lynn en ik de jungle in. We vinden vlakbij ons huisje een andere soda met prijzen op het menu en eten daar in de avond wat. Erg lekker en iets goedkoper dan de vorige soda. Ook oefenen we aardig wat met het bestellen in het Spaans en merken we dat we er steeds beter in worden. En nog zien we nog goed nieuws van de credit card, het geld is weer bijgeschreven zelfs tweemaal.Читать далее

  • День 274

    San José

    30 апреля, Коста Рика ⋅ ☁️ 21 °C

    De eerste 2 dagen in het hostel in San José gebruiken we om ons een beetje te oriënteren. Lynn zien we niet want die heeft al snel haar eigen vrienden en gaat naar de bioscoop en uit eten. Tijd voor Erik en mij 2 dagen samen uit eten te gaan en om na 9 maanden eindelijk weer eens te genieten van een carpaccio en een limoncello. Het plannen van de reis is lastig er is zoveel te zien, het ligt redelijk ver uit elkaar en we willen niet alleen maar reizen. Ook is Costa Rica een stuk duurder dan we gedacht hadden, het duurste land waar we tot nu toe zijn geweest. We schrikken elke keer als we een boodschapje doen en ook de prijzen van de hostels en bussen liggen een stuk hoger. We besluiten om vanaf San José naar Puerto Jimenez te reizen met de bus en te kijken of we daar een wat goedkopere jungle tocht kunnen vinden dan degene die we online vinden. Sowieso moeten we op het budget letten want we zijn een creditcard kwijtgeraakt. Erik dacht dat deze in zijn broekzak zat maar helaas toen we net op de rekening keken zagen we dat er voor 350 dollar is afgeschreven bij only fans. We snappen er niks van want er staat geen rekeningnummer en geen cvc op de pas. We hebben de creditcard maatschappij ingelicht en we hopen dat we nog wat terug krijgen. De busreis duurt ongeveer 9 uur. Helaas zijn het voor ons een van de slechtste bussen waar we tot nu toe in gezeten hebben, weinig beenruimte en geen airco. We plakken dus lekker aan elkaar vast. Ook is de bus geen rechtstreekse bus (waar je wel voor betaald) en is het de laatste kilometers een stopbus waarbij de bus soms letterlijk om de 50 meter stopt. Al met al niet een hele fijn reis en we zijn blij als we aankomen in ons hostel waar we ivm met een feestdag alleen nog een pizza kunnen laten bezorgen omdat alle restaurants dicht zijn.Читать далее